කලවානට මායිම්වූ සිංහරාජය

සිංහරාජ ලෝක උරුමය

කලවාන ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාශ තුල විශාල බිම් ප්‍රමාණයක් වසා ගනිමින් එහි මායිමට වන්නට පිහිටි මෙය ලෝ උරැමයකි. මෙහි ප්‍රධාන පිවිසුම් මගද  වැටී ඇත්තේ කලවාන ,වැද්දාගල , කුඩව  හරහා වේ. අක්කර 37000 ක් පමණ  භූමිභාගයක් වසාගත් මෙම නොයිදුල් වන පෙත මායාරට හා රුහුණුරට වෙන්කරන මායිමක්සේ අනුරපුර යුගයේදී සලකනු ලැබ ඇත. එසේම පොළොන්නරු යුගයේද මහා පරාක්‍රමබාහු රජ හා මහා විජයබාහු රජු රුහුණට සේනා යැවීමට සිංහරාජය හරහා ඇති කෙටිමාර්ගය භාවිතා කරන්නට ඇතැයි අනුමාන කළ හැක.

මෙහි නම බාවිතා වන්නට ඇත්තේ කවර කලක සිටදැයි පැහැදිළි නැත. එම නම ඇතිවීම පිළිබඳව විවිධ මත පළවී ඇත. අතීතයේ මෙහි ගවරැන්ද,සිංහයන්ද වාසය කරන්නට ඇත. සිංහයන් විසීම නිසා සිංහරාජය විය හැකිබවත් එක් මතයකි. අනෙක් මතය වන්නේ සිංහල රාජය යන අදහසින් සිංහරාජය වූ බවයි. ලන්දේසි හා පෘතුගීසි මුහුදුබඩ පෙදෙස් අල්ලගෙන සිටි කාල වලදී පහත රැටියන් උඩරට සිංහලය යන නමින් හැඳින්වූහ. මෑතක් වන තුරු පස්දුන් කෝරළයේ වැසියන් කුකුළු කෝරළය “සිංහලේ“ නමින් හැඳින්වූහ. ඒ අනුව සිංහල රාජය යන අරුතින් සිංහරාජය ලෙස නම්වූ බව වඩාත් පීළිගත හැක.

ශතවර්ෂ ගනනාවකට අයත් ශකයන් මෙහි ඇත. මිල්ල, වෑවරණ, හල්, මැන්ඩෝරා, කැකුණ, බෙරලිය, ආදී තද අරටුවක් සහිත ගස් වර්ග ඇත. ලංකාවේ හටගන්නා මල් වර්ග 3365 කට අධික සංඛ්‍යාවක් ඇති අතර ඉන් 830 ක් පමණ ලංකාවටම ආවේණික වේ.එයින් 495 ක් සිංහරාජය තුල දැකිය හැක. උඩවැඩියා වර්ග 170 ක් පමණ වන අතර ඉන් 37 ක්ම සිංහරාජයට ආවේණිකය. ඖෂධීය ගුණයෙන් හා කාසිකාර්මික අගටයන් යුත්ශාක රාශියක් මෙහි ඇත. මොර, දිවුල්, රඹුටන්, මෙන්ම වෙනිවැල්, යක්නාරං, කුරුඳු, වල්ගම්මිරිස්, වල් සාදික්කා, එනසාල්, කුඩුමිරිස ඉන් සමහරකි. බරුකොකු, හීන්හොට, කැකිල්ල, ආදී විශේෂ තෘණ වර්ග මාවැල්, තිබ්බොටු වැල්, කුකුළුවැල් ආදී වැල් වර්ග රැසකි. කිතුල්හකුරු හා පැණිකර්මාන්තය මේ අශ්‍රිත විශේෂත්වයක් වන අතර, යොද නවද ගස හා යෝද පුස්වැල මෙහි සුවිශේෂී ලක්ෂණ වෙයි.

විවිධ මත්ස්‍ය වර්ගද, සර්පයින්, සිවුපාවුන් හා කුරුළු විශේෂ රාශියක් සිංහරාජයේ සම්පත් බවට පත්ව ඇත. මෙහි ජීවත්වන මාලු වර්ග 59කින් 11ක් සිංහරාජයේ ජලාශ ආශ්‍රිතව ජීවත්වන අතර ලංකාවට ආවේණිකවූ මාලු වර්ග 10න් 03 ක්ම මෙහි දක්නට ලැබේ. ලංකාවේ ජීවත්වන උභය ජීවීන් 37න් 20 ක් මෙහි දක්නට ඇති අතර ඉන් 10ක් මෙයට ආවේණික සතුන්ය. ලංකාවේ ජීවත්වන සර්ප වර්ග 65න් 16ක් සිංහරාජයේ ඇත. මින් 34ක් ලංකාවට ආවේණික වන අතර සිංහරාජයට පමණක් ආවේණික සර්ප වර්ග ගණන 06කි. ලංකාවේ ජීවත්වන සිවුපා වර්ග 79න් 29ක් සිංහරාජයේ ජීවත් වෙති. ලංකාවට ආවේණික 38න් 15 ක්ම මෙම වනයට සීමාවේ. ලංකාවේ වසන පක්ෂීන් 384න් 147ක් මෙහි වෙසෙන අතර ලංකාවට ආවේණික පක්ෂීන් 20න් 18ක් මෙහි සිටිති. කැහිබෙල්ලා, වතුරමල් කොකා, සිංහරාජයට ආවේණිකය. ෂීරපායී සත්ව විශේෂ 85න් 39ක් සිංහරාජයේ වෙසෙති. ඉන්12ක් ලංකාවට ආවේණිකය. ඉන් 06ක් දක්නට ලැබෙන්නේ සංහරාජයේ පමණි. තවමත් හඳුනා නොගත් සත්ව හා ශාක විශේෂ සිංහරාජයේ පවතින බවට අදහස් දරයි. මදුරු වර්ග 36න් 16ක්ද, සමනල වර්ග 40ක් පමණද, සිංහරාජයට ආවේණික බව සොයාගෙන ඇත. වළහා. තිත්මුවා, මොණරා, වැලිපොළඟා, කිඹුලා, තලගොයා, ආදීන් පමණක් සිංහරාජයේ දක්නට නොලැබේ.

සිංහරාජ වන භූමියේ තෙතමනය රඳාගැනීමට ඉවහල් වන තුරුවියන් ඊට යටින් ඇති ශාකයනුත් නිසා පස සංරක්ෂණය වීම මීට ආවේනික සතුන් හා ශාක වර්ගයන්ට ඉවහල් වෙයි. දැනට මෙය විදේශිකයන්ගේ මෙන්ම, දේශීය පර්යේෂකයන්ගේ අධ්‍යන කටයුතු වලට තෝතැන්නකි. 1971 දී තුනීලෑලි සංස්ථාව සඳහා සිංහරාජයේ දැව කැපීම ආරම්භ වුවද දේශීය හා විදේශීය පරිසර සහ විවිධ සංවිධාන වල විරෝධය නිසා එය වැලකින. 1978 දී රක්ෂිත වනයක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත්විය.

1988 දී එය ලංකාවේ. ජාතික උරුම භූමියක් ලෙස රජය මගින් ප්‍රකාශයට පත්වූ අතර 1989දී ලෝකඋරුම ලේඛණයට ඇතුලත් ලංකාවේ එකම වනාන්තරය බවට පත්විය.